Hikmet Çiçek
Cumhuriyet Köylü Millet Partisi (CKMP),16 Ekim 1958’de Cumhuriyetçi Millet Partisi ile Türkiye Köylü Partisi’nin birleşmesiyle kuruldu. Kurucuları ortasında Osman Bölükbaşı, Ahmet Tahtakılıç, Hasan Koçdemir, Enis Akaygen ve Suphi Batur yer aldı. CMP Genel Başkanı Osman Bölükbaşı yeni partinin de lideri seçildi. CKMP, 1961 genel seçimlerinde yüzde 14 oy alarak CHP ve AP’den sonra üçüncü parti oldu. CKMP. Menderes rejimine karşı uğraş içinde büyüyen bir partiydi.
Parti gençliği kendisini devrimci-toplumcu olarak tanımlar ve Atatürk heykelleri önünde İslamcılara karşı nöbet tutardı.
Partide ideolojik üstünlük eski Türk sembolleri ile Turancılarındı.
Türk-İslam Sentezi’nin işlemesi için partide esaslı bir değişim gerekiyordu.
O değişim için 1966 yılında düğmeye basıldı. CKMP Genel Lider Yardımcısı Dündar Taşer’in teşebbüsüyle İdeal Ocakları’nın birinci çekirdeği üniversitelerde oluşturuldu.
Türkiye’ye komünizm getireceğinden korkulan devrimci gençlik yapılanmasının karşısında artık Ülkücü Gençlik vardı.
Gençlik hareketleri Türkiye’de de tesirli olmaya başlayınca, bütün üniversitelerde peş peşe Ülkü Ocakları açıldı.
Aynı yıl 1 Haziran günü Taksim meydanında düzenlenen mitingde Alparslan Türkeş, 9 ışık doktrinini anlatıyordu. 9 Işık Doktrini, Alparslan Türkeş tarafından Ulusal Doktrin Dokuz Işık ismiyle ortaya konulan ülkücülüğün ana prensipleridir.
9 Işık doktrini, 1965’te Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi’nin (CKMP), 1969 yılından itibaren de Milliyetçi Hareket Partisi’nin (MHP) programının temelini oluşturdu. 9 Işık’ın unsurları şöyleydi: Milliyetçilik, Ülkücülük, Ahlakçılık, İlimcilik, Toplumculuk, Köycülük, Hürriyetçilik ve Şahsiyetçilik, Gelişmecilik ve Halkçılık ile Endüstricilik ve Teknikçilik
9 Işık’ın Ülkücülük başlığı altında şöyle yazıyordu:
“Türklük, gurur ve şuurunu İslam ahlak ve faziletleri doğrultusunda benimsemek ve benimsetmek.” (Milliyet 2 Haziran 1966)
İslamcılara karşı Atatürk heykellerini koruyan CKMP, Türklük şuurunu artık İslam’ın faziletleriyle topluma benimsetecekti.
Türkeş’in partide tam egemenlik sağlayabilmesi için Türk-İslam ideolojisini kabul ettirmesi gerekiyordu. Eski CKMP takımlarının saf Turancı ideolojisinin yerini yeni ideoloji alıyordu.
Ancak bu hiç de kolay değildi. Parti içinde ve takımlarda hala Türkçü-Turancı gelenek güçlüydü. Bu kesitin fikri başkanı ise Nihal Atsız’dı.
2. Dünya Savaşı’nda 1944 yılı geldiğinde, savaşın Almanya tarafından kaybedildiği artık görülüyordu. “Milli Şef” hükûmeti Almanya’yı destekleyenlere karşı sert önlemler almaya başladı.
İlk amaç Turancı çevrelerin ideolojik lideri Nihal Atsız’dı.
Atsız, 1 Mart 1944 ve 1 Nisan 1944’te Orhun mecmuasında Başbakan Şükrü Saraçoğlu’na hitaben yayımlanan açık mektuplarında, Saraçoğlu’nu devletin her kademesine “komünist” takımları yerleştirmekle suçluyordu.
Şikâyet edilenler Sabahattin Âli, Hasan Âli Yücel, Ahmed Cevad Emre ve Sadrettin Celal Antel’di.
TÜRKÇÜLÜK-TURANCILIK DAVASI
Nihal Atsız, bu isimlerle ilgili hakaret içeren sözler kullanması nedeniyle Sabahattin Âli tarafından mahkemeye verildi.
26 Nisan 1944’te başlayan duruşmalar olaylar nedeniyle 3 Mayıs’a ertelendi. Irkçılık-Turancılık Davası böylelikle başlamıştı.
3 Mayıs günü Atsız duruşma için Ankara’da, onu destekleyen gençler ise Ulus Meydanı’ndaydı.
Gösteri hükümet tarafından şiddetle önlendi. Şova katılan 165 genç tutuklandı. Bunlar ortasında genç bir üsteğmen de vardı: Alparslan Türkeş.
Dava, İstanbul 1 Numaralı Örfi Yönetim Mahkemesi’nde görüşülmeye başlandı. 65 oturum süren davada 23 sanık yargılandı. 29 Mart 1945 Perşembe günü verilen kararla 13 sanık beraat etti.
Prof. Dr. Zeki Velidî Togan, Hüseyin Nihal Atsız, Reha Oğuz Türkkan, Nurullah Barıman, Cihat Savaşfer, Nejdet Sançar, Dr. Fethi Tevetoğlu, Alparslan Türkeş, Cebbar Şenel ve Cemal Oğuz Öcal’a 10 yıla kadar uzanan değişik mahpus ve sürgün cezaları verildi.
Daha sonra Askerî Yargıtay, 1. İstanbul Sıkıyönetim Mahkemesi’nin bu kararını “usul ve temel yönünden” bozdu.
26 Ekim 1945’te tutuklu sanıkların salıverilmesiyle Turancılar için yeni bir devir başlıyordu.
3 Mayıs daha sonraki yıllarda çeşitli merasimlerle kutlanacak ve Türk milliyetçileri için “Türkçülük Günü” ismini alacaktı.
DARAĞACINDAN SÜRGÜNE
27 Mayıs 1960 günü ihtilali radyodan haber veren Türkeş olacaktı. Türkeş, artık “ihtilalin kudretli albayı”ydı. MBK üyesi Suphi Karaman, “bildiriyi neden Türkeş okudu” soruma, “içimizde en davudî sesli oydu da ondan” diye cevap vermişti!
ABD kontakları ve ihtilalin başına getirilen Cemal Gürsel’e yakınlığı Türkeş’i ön plana çıkarmıştı, o da bunun için hazırdı.
37 kişilik Ulusal Birlik Komitesi (MBK) içinde kısa müddette görüş ayrılıkları baş gösterdi. MBK, Cemal Madanoğlu’nun başını çektiği sol görüşlüler ile Türkeş’in başını çektiği Amerikancılar olarak ikiye ayrıldı.
“14’LER”
Türkeş’in başını çektiği MBK üyesi 14 kişiyi tasfiye vazifesini Korgeneral Cemal Madanoğlu yürütüyordu. 27 Mayıs’ın dönüm noktalarından birine gelinmişti.
O gün Türkeş tutuklandı. Mürtet Hava Üssü’nde mahpustu. Tasfiye operasyonunu yürütenler 14’lerin idamını planlıyordu. Son kararı verecek olan Devlet Başkanı Cemal Gürsel’di. Haber Çankaya’ya ulaştığında Gürsel’in Başyaveri Agasi Şen’di.
Agasi Şen haberi eski dostları Ruzi Nazar’a uçurdu.
Özbek Türkü Ruzi Nazar, birinci olarak Voice of America’nın Özbekçe yayınlarında çalıştı. CIA paralarıyla yayına başlayan Radyo Liberty de Sovyetler Birliği içindeki Rus olmayan halklara Amerikan propagandası yapıyordu.
1954 yılında resmen CIA casusu oldu.
Ruzi Nazar, Başyaver Agasi Şen vasıtasıyla idamların ABD tarafından “hoş karşılanmayacağı” iletisini Gürsel’e iletti.
Ara tahlil olarak 14’ler sürgüne gönderildiler.
Sürgünden döndüğü 1963 kışında Türkeş’i karşılayanlar ortasında Irkçılık-Turancılık davasında birlikte yargılandıkları Nihal Atsız’ın kardeşi Nejdet Sançar da vardı.
Nihal Atsız tarih, kardeşi Nejdet Sançar edebiyat öğretmeniydi.
Sançar, Haydarpaşa Lisesi’nde Uzman Çayan’ın edebiyat öğretmeniydi.
Ankara Gazi Lisesi’nde ise Hikmet Çiçek’in…
KIRILMA KONGRESİ
Tarih: 8 Şubat 1969
Yer: Adana
Önce mavi gömlekli ve motosikletli 9 genç Adana sokaklarında göründü. Gençler Alparslan Türkeş’in “Dokuz Işık”ını temsil ediyordu.
Adana sokaklarında turladıktan sonra kent meydanına geldiler.
Burada, 16 bağımsız Türk devletinin bayraklarını taşıyan 16 gençle buluştular. Alparslan Türkeş ve parti yöneticilerinin gelmesiyle, mehter eşliğinde yürüyüşe geçildi.
Yürüyüşe katılmayan ve kongre salonunda bekleyen kalabalık ise Türkeş’e ve yeni ideolojisine aralı Turancılardı.
Atsız’cıların pankartlarında “Tanrı Türk’ü Korusun” yazıyordu ve birçok kalpaklıydı.
Milliyetçi siyasetin kırılma kongresi başlıyordu.
Kongre iki gün boyunca epey tartışmalı geçti. Kongre Başkanı Orhan Kaleli bile divandan istifa etmek zorunda kaldı. Türkçülerin simgesi “Tanrıdağı”nın yanına, İslamiyet’in simgesi “Hiradağı” eklenip yeni bir slogan üretilmişti: “Tanrıdağı kadar Türk, Hiradağı kadar Müslüman.”
Zamanla “Tanrı Türk’ü Korusun” pankartının yerini de “Kanımız Aksa da Zafer İslam’ın” alacaktı!
Benzeri İslami simgeler, Türkçü kümeden “Türkler Araplaştırılmak isteniyor” formunda reaksiyon aldı.
Nihal Atsız takımı kongrede direkt Türkeş’i gaye aldı. “Sen git güvendiğin Araplara biat et! Oy toplamak için Arap develerine bin!”
Sonuçta, Nihal Atsız kümesi, kongreyi kaybetti. Ellerindeki parti kimliklerini kürsüye yanlışsız fırlatarak salondan ayrıldılar.
Nihal Atsız, gazetecilere şu açıklamayı yaptı:
“MHP’de Allah, Tanrı’yı kovdu!”
Türkçü kümenin kongreyi terk etmesinin akabinde Türkeş ve arkadaşları önergeleri tek tek kabul ettiler. Parti isminden başlayarak hareketin her şeyini değiştirdiler:
Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi (CKMP) adı, Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) oldu.
“Bozkurt” sembolü, yerini “Üç Hilal”e bıraktı.
“Bozkurtlar”, “Ülkücüler”e dönüştürüldü!
“Türkçü” yerine “milliyetçi” sıfatı tercih edildi.
27 Mayıs’ın “kudretli albayı” Türkeş, kısa bir müddet sonra Kâbe’ye gidip hacı oldu.
Alparslan Türkeş, yalnızca Türkçülerle yollarını ayırmadı. Parti binalarından Atatürk fotoğrafları de indiriliyordu.
1960’lı yılların sonu, 1970’li yılların başı birebir vakitte Türkiye’deki partilerin yine saflaşmaya başladığı bir periyottu.
MHP bu devirde ideolojik olarak ve radikalleşme konusunda mevcut partilerden daha etkindi. Propaganda konuşmalarında, laikliğin yerini İslami telaffuzlar aldı.
Bu nedenle ülkücü gençlerin otobüslere bindirilip Adıyaman’daki Nakşibendi Menzil Şeyhi’nin elini öptürülmeye götürülmesine ses çıkarılmıyordu.
TARİKATLARA YAKINLAŞMA
Tarikatlar Türkeş’i ziyaret ediyor; ona ikramlar veriyorlardı.
Türkeş, Türkçü telaffuzlarla yalnızca üniversitedeki öğrencilerin dikkatini çekeceğini biliyordu. İsteği, İslamcı telaffuzlarla “köksüzlük sorunu” yaşayan köylü gençleri toplumsal harekete çekmekti. Laik Türkeş, tarikatlara yakınlaştı.
Ankara Bahçelievler semtindeki MHP Genel Merkezi’nin altında partinin kitapçısı ve kütüphanesi vardı.
Mehmet Doğan’ın işlettiği kitapçıda artık Türkçülük ve Turancılık ideolojisini anlatan kitapların yanında Atatürk düşmanı Kadir Mısıroğlu’nun kitapları da satılıyordu.
Türkeş’in öncelikli amacı Orta Anadolu’daki Sünni Müslümanların oylarını almaktı.
Başarılı da oldu.
MHP, bu türlü MHP oldu.